23. Byle do końca - zawody w Stajni Góra 13

Ciśnij Lena, ciśnij!

W niedzielę (wczoraj) odbyły się pierwsze zawody wewnętrzne w SG13. Po długich rozmyślaniach postanowiłam wystartować. Przygotowania się zaczynały o 11:30 ale jak dojechałam do stajni około 11:00 to już było sporo ludzi :D Tak wyglądał mój zestaw startowy:

Przywitałam się z Lencią i zaczęłam ją szczotkować i czesać. Z tego miejsca dziękuję moim dwóm "luzaczkom": Julii i Zosi! Bez was nie wyrobiłabym się w takim zawrotnym tempie :D

Za każdym razem jak widzi telefon musi go obniuchać

I dzięki wyrobieniu się tak sprawnie mogłam obejrzeć część skokową.

Emocji było sporo, dla większości uczestników były to pierwsze zawody. To samo z końmi :D Nagrody oczywiście były pucharowo-rozetowe (+ kuferki smakołyków dla koni).

Po zdjęciu parkuru rozpoczęła się część ujeżdżeniowa. Czyli nasza! Najpierw wspólna rozgrzewka i przedstawienie zawodników. Byłam najstarsza w tej grupie :D Pierwszy raz w sumie jechałam na koniu w okularach! Albo drugi... W każdym bądź razie na pewno pierwszy od wielu lat.

Niektórzy uczestnicy byli prowadzeni w ręku, niektórzy startowali samodzielnie. Ja oczywiście dałam radę bez pomocnika :D

I wystartowałam jako piąta. No.... nie tak sobie wyobrażałam ten przejazd. Ale taka jest Lenka: z nią trzeba naprawdę stanowczo i bez ustępstw.

Wyglądamy na tym zdjęciu jak dwa klopsiki

I ukłon na koniec. Przejechałam program do samego końca bez pominięcia żadnego z elementów! Byłam z siebie i Lenki taka zadowolona (mimo błędów), że głaskaniu i buziakom w grzywę nie było końca :D

I po ostatniej parze dekoracja. Niby nie liczyłam na jakiekolwiek miejsce ale wiadomo - jak się człowiek stara a potem nie staje na podium trochę smutno.

Tak jak napisałam: mimo porażki byłam zadowolona. Porażka w kwestii miejsca, sukces w kwestii psychicznej - poprzednich zawodów nie dałam rady ukończyć.

Moja mina na tym zdjęciu jest najlepsza w kosmosie XD

Ale rozetka jest! Kolejna do kolekcji :D

Po zawodach ogarnęłam konika jako ostatnia. Poprzytulałam, rozplotłam grzywę i rozczesałam, dałam przysmak (spróbowałam wykonać ukłon ale chyba nie do końca kuma czaczę) i do boksu. Jak wróciłam do stajni (Lena stoi w drugim bloku) to nikogo już nie było.

Bo wszyscy byli w świetlicy! Tam czekał na nas kominek i kiełbaski i słodkie. Szczególnym sentymentem z łezką w oku wspominam "misie z miękkim brzuszkiem". Kocham mięciutkie ciastka z budyniem!

Wszyscy z zawodów wrócili szczęśliwi, uśmiechnięci: było fajnie i bezpiecznie. Może następnym razem pójdzie mi lepiej?

I tak na koniec: może byście chcieli taką podróż po moich rozetach która za co? Oczywiście po ostatniej części najważniejszych koni :D